Jakie są wymiary i wyposażenie kortu do squasha? Sprawdź

Kort do squasha ma dokładnie 9,75 metra długości i 6,4 metra szerokości. Musi być wyposażony w wyraźnie oznaczone linie, specjalną ścianę frontową i boczne bandy, a także drewnianą podłogę o odpowiedniej elastyczności. Standardem są również oznaczenia pola serwisowego oraz odbijające piłki ściany tylna i boczne.

Jakie są standardowe wymiary kortu do squasha?

Standardowe wymiary kortu do squasha są szczegółowo określone przez międzynarodowe regulacje. Długość kortu to 9,75 m, szerokość 6,4 m, a wysokość wynosi minimum 5,64 m do najniższego punktu sufitu. Całkowita powierzchnia pola gry mieści się w prostokącie, którego ściany są nierozerwalną częścią boiska. Wysokość i rozmieszczenie linii na ścianach ustalają pole gry oraz zasady obowiązujące podczas rozgrywek.

Wysokość przedniej ściany kortu, mierzona od podłogi do linii autu, wynosi 4,57 m, natomiast tylna ściana do linii autu – 2,13 m. Przy dolnej krawędzi przedniej ściany znajduje się tzw. „blacha” o wysokości 0,48 m, którą piłka nie powinna dotknąć podczas meczu. Minimalna szerokość wejścia na kort to 90 cm, a jego wysokość nie może być niższa niż 2,03 m. Takie parametry obowiązują zarówno w amatorskich, jak i profesjonalnych obiektach – umożliwiają przeprowadzanie oficjalnych rozgrywek na każdym poziomie.

Dla łatwego porównania wymiarów poszczególnych elementów prezentuję poniższą tabelę:

Podane wartości nie mogą być dowolnie modyfikowane, jeśli kort ma służyć oficjalnym rozgrywkom. Ścisłe wytyczne pozwalają zachować porównywalność wyników i gwarantują bezpieczeństwo oraz komfort wszystkim graczom.

Z czego składa się wyposażenie kortu do squasha?

Wyposażenie kortu do squasha to zestaw elementów umożliwiających bezpieczną i zgodną z przepisami grę. Obejmuje ono nie tylko właściwe oznakowanie i ściany, ale także precyzyjnie określone detale techniczne, które mają wpływ na jakość rozgrywki i bezpieczeństwo graczy.

Wśród podstawowych składowych wyposażenia kortu znajdują się ściany (przednia, tylna oraz dwie boczne), wykonane najczęściej z hartowanego szkła lub tynku sportowego o zwiększonej wytrzymałości. Podłoga z drewna dębowego lub bukowego, charakteryzująca się właściwościami antypoślizgowymi, gwarantuje odpowiednią twardość i amortyzację. Na przedniej ścianie montowana jest poprzeczka (tzw. „tin”) z metalu o wysokości 48 cm, która sygnalizuje aut charakterystycznym dźwiękiem po odbiciu piłki.

Wyposażenie obejmuje także system znakowania – linie graniczne, serwisowe i środkowe są wykonywane w kontrastującym kolorze i mają szerokość 5 cm. Często stosowane są elastyczne siatki ochronne na tylnej ścianie w postaci mobilnych paneli z hartowanego szkła lub tworzywa sztucznego, co ułatwia obserwację oraz chroni widzów. W narożnikach mogą pojawić się amortyzatory lub delikatnie zaokrąglone profile, które mają ograniczyć ryzyko urazów.

Dodatkowo, na profesjonalnych kortach wyznacza się strefy dla sędziów i miejsce na tablicę wyników, a elementem technicznym wyposażenia są lampy LED o natężeniu przekraczającym 500 luksów, rozmieszczone symetrycznie nad polem gry. Niektóre nowoczesne obiekty posiadają także elektroniczne systemy rejestracji piłki oraz systemy audio do sygnalizowania błędów. Wszystko to wpływa bezpośrednio na płynność gry oraz komfort zarówno zawodników, jak i widzów.

Jak wygląda oznakowanie linii i ścian na korcie squashowym?

Oznakowanie linii i ścian na korcie squashowym jest precyzyjnie określone przez międzynarodowe przepisy, które zapewniają jednolite warunki gry na całym świecie. Linie wyznaczane są farbą o wysokim kontraście względem powierzchni ścian, najczęściej w kolorze czerwonym lub białym. Zgodnie ze standardami World Squash Federation mają szerokość dokładnie 5 cm.

Na ścianach kortu rozmieszczone są trzy podstawowe linie: górna (out), serwisowa i dolna (tin). Linia górna przebiega dookoła wszystkich czterech ścian i wyznacza górną granicę pola gry – gdy piłka ją przekroczy, jest to aut. Linia serwisowa umieszczona jest jedynie na przedniej ścianie na wysokości 1,78 m od podłoża i określa wysokość, powyżej której musi uderzyć piłkę serwujący. Linia dolna (tin) również znajduje się na przedniej ścianie, na wysokości 48 cm od podłoża – trafienie piłką poniżej tej linii kończy się natychmiastową utratą punktu.

Oprócz oznakowania na ścianach, na podłodze wyznaczone są linie serwisowe oraz linia środkowa. Linie te dzielą pole gry na dwie równe połowy, wydzielając prostokątne pola serwisowe i pole centralne. Ułatwia to zarówno rozpoczynanie wymiany, jak i prawidłowe ustawienie zawodników przed serwisem.

Schemat rozmieszczenia linii i ich wysokości obrazuje poniższa tabela:

Linie i strefy kortu muszą być dobrze widoczne niezależnie od warunków oświetleniowych. Z tego powodu na nowoczesnych kortach stosowane są specjalne powłoki odporne na ścieranie oraz barwniki UV. Regularne kontrole oznakowania należą do wymagań stawianych przez organizacje międzynarodowe zajmujące się certyfikacją obiektów turniejowych.

Jakie są różnice między kortem do gry pojedynczej a deblowej w squashu?

Korty do squasha różnią się wymiarami w zależności od tego, czy są przeznaczone do gry pojedynczej (singli), czy do gry podwójnej (debli). Najistotniejsza różnica wynika z szerokości kortu – kort deblowy jest wyraźnie szerszy niż kort do gry pojedynczej, co ma bezpośredni wpływ na oznakowanie linii oraz rozmieszczenie graczy na korcie.

W celu zobrazowania tych różnic przygotowano poniższą tabelę. Uwzględnia ona podstawowe wymiary obu rodzajów kortów oraz wskazuje elementy, które ulegają zmianie:

Wszystkie różnice koncentrują się głównie na szerokości kortu, która w wersji deblowej zwiększa się o ponad metr, a linie boczne przesuwają się odpowiednio do zewnątrz, tworząc większą powierzchnię gry. Wysokość i długość kortu pozostają niezmienione. Dostosowanie oznaczeń linii oraz szerokości wynika z konieczności zapewnienia odpowiedniej przestrzeni dla czterech zawodników grających jednocześnie.

Jakie materiały stosuje się do budowy kortów do squasha?

Do budowy kortów do squasha wykorzystywane są wyłącznie materiały o precyzyjnie określonych właściwościach wytrzymałościowych i odbiciowych, zgodnych z międzynarodowymi normami, takimi jak World Squash Federation (WSF). Kluczowym elementem są ściany, które wykonuje się głównie z wysokowytrzymałego betonu, specjalnych bloczków silikatowych lub systemowych paneli kompozytowych. Wierzchnią warstwę ścian najczęściej stanowi tynk cementowy o grubości co najmniej 4 mm lub specjalna powłoka z włókna szklanego, dzięki czemu uzyskuje się odpowiednią gładkość i sprężystość niezbędną do odbicia piłki. Ściana tylna kortu wykonywana jest z przeszklonych paneli z hartowanego szkła o grubości minimum 12 mm, co znacząco zwiększa bezpieczeństwo oraz widoczność podczas gry.

Podłoga na korcie squashowym musi być zbudowana z elastycznego, warstwowego drewna – najczęściej klonu lub dębu – które posiada odpowiednio przygotowaną strukturę, a jego powierzchnia jest lakierowana i antypoślizgowa. Drewniane elementy instaluje się na specjalnym systemie legarów i piance amortyzującej, aby zapewnić optymalną sprężystość chroniącą stawy graczy. Często stosuje się również panele sportowe z certyfikatem DIN 18032, które są odporne na ścieranie i łatwe w pielęgnacji.

W miejscach szczególnie narażonych na uszkodzenia, jak narożniki czy listwy przypodłogowe, używa się profili aluminiowych lub stalowych o zwiększonej odporności na uderzenia. Linie autowe wyznaczane są farbą epoksydową o podwyższonej odporności na ścieranie, a drzwi montowane są z zastosowaniem hartowanego szkła na zawiasach samozamykających, co zapobiega przypadkowemu otwarciu podczas gry. Wysoka jakość używanych materiałów musi być poświadczona odpowiednimi atestami i certyfikatami sportowymi.

Poniżej znajduje się zestawienie najczęściej stosowanych materiałów w podziale na elementy konstrukcyjne kortu do squasha:

Tabela przedstawia wymagane materiały i ich główne parametry, które muszą spełniać wszystkie profesjonalne korty do squasha pod względem bezpieczeństwa i zgodności z normami międzynarodowymi. Wybór rozwiązań konstrukcyjnych często zależy od oczekiwań inwestora i lokalizacji obiektu, ale wszystkie elementy powinny zostać zatwierdzone przez właściwe organizacje sportowe.