Ile trwał najdłuższy mecz tenisowy? Rekordy i ciekawostki z historii

Najdłuższy mecz tenisowy trwał aż 11 godzin i 5 minut i zakończył się po trzech dniach zmagań. Pojedynek Johna Isnera z Nicolasem Mahutem na Wimbledonie w 2010 roku przeszedł do historii i do dziś nie został pobity. Chcesz poznać zaskakujące szczegóły tego oraz innych tenisowych rekordów?

Ile trwał najdłuższy mecz tenisowy w historii i kto brał w nim udział?

Najdłuższy mecz tenisowy w historii trwał aż 11 godzin i 5 minut i został rozegrany podczas Wimbledonu w 2010 roku. Na korcie numer 18 spotkali się Amerykanin John Isner i Francuz Nicolas Mahut, rozgrywając ten pojedynek przez trzy dni: 22, 23 i 24 czerwca.

Spotkanie zakończyło się zwycięstwem Johna Isnera wynikiem 6:4, 3:6, 6:7(7), 7:6(3), 70:68 w piątym secie. Do rozegrania było w sumie 183 gemy, a sam decydujący set trwał ponad 8 godzin, co również stanowi światowy rekord.

Ten mecz był wyjątkowy nie tylko ze względu na jego czas trwania, ale także niezwykłą liczbę rozegranych punktów – zawodnicy wymienili ich aż 980. Dwukrotnie spotkanie było przerywane z powodu zapadającego zmroku, co czyni ten tenisowy maraton jeszcze bardziej bezprecedensowym wydarzeniem w dziejach sportu.

Jakie były najważniejsze momenty i statystyki tego legendarnego meczu?

Najważniejsze momenty legendarnego meczu Isner-Mahut na Wimbledonie 2010 to przede wszystkim nieprzerwana walka w piątym secie, trwająca ponad 8 godzin. Przełomowym punktem był rekordowy 138. gem decydującej partii, zakończony zwycięstwem Isnera 70:68. W trakcie spotkania obaj zawodnicy przez wiele godzin nie byli w stanie przełamać serwisu rywala, a piąty set trwał dłużej niż większość standardowych meczów turniejowych.

Spotkanie było pełne niecodziennych statystyk. Isner zdobył rekordowe 113 asów, Mahut – 103, suma gemów rozgrywanych tylko w piątym secie wyniosła 138, a cały pojedynek objął łącznie 183 gemy. Mecz rozpoczął się 22 czerwca 2010 roku i został przerwany dwukrotnie z powodu zapadającego zmroku, rozstrzygnięcie padło dopiero trzeciego dnia.

Poniżej przedstawiono najważniejsze statystyki tego meczu w formie tabeli:

Tabela jasno pokazuje, jak wyrównany i ekstremalny był to pojedynek – Mahut zdobył więcej punktów, mimo że przegrał całe spotkanie, a liczba asów obu tenisistów pobiła światowe rekordy. To spotkanie do dziś uchodzi za najbardziej wyczerpujące i pod względem statystycznym wyjątkowe w historii tenisa.

Dlaczego ten mecz przeszedł do historii tenisa?

Mecz Isner–Mahut przeszedł do historii tenisa dzięki bezprecedensowemu czasowi trwania – trwał aż 11 godzin i 5 minut, rozłożonych na trzy dni podczas Wimbledonu 2010. Pobito w nim dotychczasowy rekord długości meczu tenisowego, ustanawiając granicę trudną do wyobrażenia nawet przez najwytrwalszych zawodników i kibiców tej dyscypliny.

W spotkaniu padło wiele znaczących rekordów, w tym liczba gemów rozegranych w jednym secie (138), a także łącznie rozegranych gemów (183) oraz asów serwisowych – Isner posłał ich 113, a Mahut 103. Żaden inny mecz wielkoszlemowy nie był rozgrywany tak długo zarówno pod względem czasu, jak i liczby punktów.

Ten mecz stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych pojedynków sportowych XXI wieku, wielokrotnie cytowany przez światowe media i analizowany w kontekście wytrzymałości fizycznej oraz psychicznej zawodników. To spotkanie stało się symbolem tenisowej walki do ostatniej piłki, inspirując wiele późniejszych rozważań nad formatem rozgrywek i przepisami dotyczącymi długich setów.

Jak wyglądały zasady i format rozgrywki podczas najdłuższego meczu tenisowego?

Najdłuższy mecz tenisowy rozegrano podczas Wimbledonu 2010 na korcie trawiastym, a obowiązywały wówczas tradycyjne zasady turnieju Wielkiego Szlema. Mecz był rozgrywany do trzech wygranych setów (best of five), bez tie-breaka w decydującym, piątym secie – zwycięstwo mogło nastąpić tylko po uzyskaniu przewagi dwóch gemów.

W praktyce oznaczało to, że – po czterech setach wyłonionych według konwencjonalnych zasad (z tie-breakiem w setach pierwszym, drugim i czwartym, przy stanie 6:6) – piąty set rozgrywano bez limitu liczby gemów, aż jeden zawodnik zdobędzie dwa gemy przewagi. To właśnie pozwoliło, by wynik ostatniego seta wyniósł historyczne 70:68.

Format meczu nie przewidywał dodatkowych przerw innych niż standardowe, czyli po każdym secie oraz wymuszonych regulaminem 90-sekundowych przerw po nieparzystych gemach. Sędziowie, zawodnicy i organizatorzy trzymali się wytycznych rozgrywek wielkoszlemowych sprzed wprowadzenia limitów czasu na set finałowy. Wszelkie decyzje dotyczące przerwania meczu zależały wyłącznie od warunków zewnętrznych, głównie braku światła dziennego.

Poniżej przedstawiono zestawienie kluczowych zasad formatu rozgrywki dla tego meczu w porównaniu z obecnymi standardami:

Tabela pokazuje, że nieograniczony format piątego seta był unikalną cechą tamtego okresu i umożliwił statystycznie rekordowy przebieg meczu. Zmiany wprowadzone po latach oznaczają, że taki pojedynek nie może już się powtórzyć na profesjonalnych turniejach wielkoszlemowych.

Jakie rekordy zostały ustanowione podczas tego spotkania?

Podczas najdłuższego meczu tenisowego w historii, rozgrywanego pomiędzy Johnem Isnerem a Nicolasem Mahutem na Wimbledonie 2010, ustanowiono szereg absolutnych rekordów w świecie tenisa. Najbardziej spektakularny z nich to czas trwania spotkania – łącznie 11 godzin i 5 minut gry rozłożonej na trzy dni. Pojedynek zakończył się wynikiem 70:68 w decydującym secie, co samo w sobie stanowi rekord liczby gemów rozegranych w jednym meczu wielkoszlemowym.

Na uwagę zasługują indywidualne osiągnięcia: John Isner zaserwował w tym meczu 113 asów, co jest najwięcej w historii pojedynczego meczu tenisowego. Łączna liczba asów obu zawodników wyniosła 216, co również pozostaje najlepszym wynikiem wszech czasów. Rekordowe były też przełamania, a właściwie ich brak – przez pięć setów Mahut utrzymał swój serwis 64 razy z rzędu.

Podczas spotkania padły również inne osiągnięcia, które zapisano do księgi rekordów. Zestawienie najważniejszych rekordów ustanowionych podczas tego meczu prezentuje poniższa tabela:

Tabela obrazuje rekordowe osiągnięcia pod względem długości spotkania, liczby rozegranych gemów i asów serwisowych. Każdy ze wspomnianych rekordów do dziś nie został pobity ani nawet zbliżony w turniejach wielkoszlemowych.

Jak ten mecz wpłynął na przepisy i organizację turniejów tenisowych?

Najdłuższy mecz tenisowy w historii, rozegrany podczas Wimbledonu 2010 pomiędzy Johnem Isnerem a Nicolasem Mahutem, wymusił bezprecedensowe zmiany w przepisach dotyczących rozstrzygania piątego seta w turniejach wielkoszlemowych. Wcześniej podczas wielkoszlemowych spotkań mężczyzn decydujący set trwał do momentu, aż któryś z zawodników uzyska przewagę dwóch gemów (bez tie-breaka). Brak rozstrzygającego tie-breaka sprawił, że mecz ten trwał aż 11 godzin i 5 minut przez trzy dni, kończąc się wynikiem 70:68 w piątym secie.

Bezpośrednią konsekwencją tego spotkania była debata na temat bezpieczeństwa zawodników oraz sprawiedliwości rywalizacji w kolejnych rundach. W 2019 roku Wimbledon jako pierwszy z turniejów wielkoszlemowych wprowadził tie-breaka przy stanie 12:12 w decydującym secie, by uniknąć niekończących się pojedynków. Podobne zmiany wprowadzano sukcesywnie na innych turniejach, aż w 2022 roku wszystkie cztery turnieje Wielkiego Szlema ujednoliciły zasadę “super tie-breaka” w piątym secie przy stanie 6:6.

Mecz Isnera i Mahuta miał również wpływ na organizację harmonogramów turniejowych. Organizatorzy zaczęli brać pod uwagę możliwość wyjątkowo długich spotkań, wprowadzając modyfikacje w planach meczów na kolejnych kortach i zwiększając elastyczność przy przydzielaniu kortów rezerwowych. Skorygowano także wytyczne dla sędziów oraz zespołów organizacyjnych, by poprawić radzenie sobie z przedłużającymi się meczami.

Oprócz zmian w przepisach, mecz ten zwrócił uwagę władz tenisa na kwestie fizycznego i psychicznego przeciążenia zawodników. Zaktualizowano zalecenia medyczne oraz opracowano dodatkowe procedury odnowy biologicznej i oceny stanu zdrowia graczy uczestniczących w wyjątkowo długich pojedynkach, aby ograniczyć ryzyko kontuzji i wyczerpania.

Jakie inne długie mecze tenisowe zapisały się w historii sportu?

Historia tenisa pełna jest pojedynków, które zapisały się długością i niezwykłą wytrzymałością zawodników. Wśród najbardziej pamiętnych zmagań wymienia się finał French Open 2004 – Fabrice Santoro pokonał Arnauda Clémenta po 6 godzinach i 33 minutach gry. To najdłuższy mecz w dziejach Roland Garros, zakończony wynikiem 6:4, 6:3, 6:7, 3:6, 16:14 dla Santoro. Równie imponującym widowiskiem był pojedynek Novaka Djokovicia z Rafaelem Nadalem podczas Australian Open 2012, rozstrzygnięty na korzyść Serba po 5 godzinach i 53 minutach niezwykle zaciętej rywalizacji (5:7, 6:4, 6:2, 6:7, 7:5).

W historii Wielkiego Szlema jednym z najdłuższych pozostaje półfinał Wimbledonu w 2018 roku, w którym Kevin Anderson uporał się z Johnem Isnerem po 6 godzinach i 36 minutach gry. Piąty set zakończył się wynikiem 26:24 dla Andersona. Rywalizacja kobiet także przyniosła historyczny rekord – pojedynek Vicki Nelson i Jean Hepner z turnieju w Richmond w 1984 roku trwał 6 godzin i 31 minut, podczas których rozegrano również najdłuższą wymianę w historii tenisa (643 odbicia w jednej akcji).

Poniżej znajduje się zestawienie najdłuższych meczów tenisowych na najwyższym poziomie, z podsumowaniem czasu trwania i końcowego wyniku:

Przytoczone mecze obejmują zarówno pojedynki kobiet, jak i mężczyzn, rozgrywane w różnych fazach najbardziej prestiżowych turniejów. Tie-breaki oraz inne zmiany w przepisach wprowadzone w ostatnich latach miały za zadanie uprościć regulamin i ograniczyć liczbę spotkań trwających tak długo, jak te legendarne starcia.