Do Waszej dyspozycji mamy podwodne tory: Tor Główny, Podwodny Las, Przepompownia, wrak statku „Górnik”, śmigłowiec MI-2, wrak jachtu na 35m,tor do nawigacji podwodnej, jacht oraz Tor 40m (kontener)
Wszystkie tory dostępne są z jednego poziomu i zejścia. Baza usytuowana jest na dwóch poziomach, poziom górny będący na wysokości drogi dojazdowej to parking. Poziom dolny na którym również jest parking, usytuowany jest nad lustrem wody z którego mamy bezpośrednio zejście do wody, tam czekają przygotowane stoliki do montowania i ubierania gotowego sprzętu, zadaszona wiata, biuro, przebieralnia oraz WC. Zejście na poziom dolny to utwardzone wzniesienie o długości około sto metrów. Na dużej tablicy rozrysowane są aktualnie położone poręczówki wraz z zaznaczeniem miejsc ciekawych lub charakterystycznych, które znajdują się na trasie. Samo zejście do wody odbywa się po schodach, po pokonaniu kilku stopni możemy wejść do wody. W miejscu wejścia w wodzie wbudowane są ławki do sprzętu. Jest to zejście dla płetwonurków udających się na Tor Płytki (szkoleniowy) oraz Głęboki .
Wszystkie nurkowania mogą się rozpoczynać i kończyć przy wejściu na Tor Płytki. Alternatywą jest zanurzanie i wynurzenie się przy linie opustowej z boją powierzchniową w którą wyposażona jest każda platforma oraz co niektóre obiekty. Platformy ustawione są na głębokościach 5, 18, oraz 30m.
Tor Główny podzielony jest na dwa Tory: Tor Płytki (szkoleniowy) oraz Głęboki.
TOR GŁÓWNY
TOR PŁYTKI – SZKOLENIOWY
Tor Szkoleniowy ciągnie się do głębokości 20m. Znajdują się na nim cztery platformy szkoleniowe, pierwsza o wymiarach 3x3m na 5 metrach, dwie następne o wymiarach 6x6m z górnym pokładem na 5m, oraz czwarta o wymiarach 2x2m na głębokości 18m. Tor ma kształt prostokąta a linki poręczowe prowadzone są na głębokościach 5, 10 oraz 20m równolegle do brzegu. W miejscu wejścia w wodzie wbudowane są ławki do sprzętu. Rozpościerające się wokoło łąki podwodnej trawy, drzewa i ławice ryb ciągną się do głębokości 7m, dalej zastępuje je pustynny krajobraz, przerywany stojącymi pionowo drzewami. Drzewa spotykamy na każdej głębokości, najwięcej jest ich na głębokości 3m. Największymi i najefektowniejszymi obiektami są, wrak radzieckiego śmigłowca MI-2, leżący na głębokości 18m oraz wraki statków , leżące na głębokości 10m. Wrak ststku „Górnik”mierzący 9m długości i 3m wysokości, leży na stępce skierowany dziobem w kierunku głębokości. Niedaleko stąd w okolicy „zatopionego lasu” leży nieco większy wrak drewnianej łodzi. Na tym torze do głębokości 10m znajdziemy również utopiony samochód osobowy, starą przyczepkę rolniczą, stary kopalniany wózek do transportowania urobku węglowego, popularną w epoce PRL przyczepę kempingową Niewiadów 126n, łodzie wędkarskie oraz stalową łódź. Ciekawym obiektem są łychy od koparek, w żargonie górniczym potocznie zwane „wiadrami”. Są to oryginalne łychy którymi kopano niegdyś węgiel drzewny w tej kopalni. Dziś leżą na głębokości 7m oraz 16m. Na głębokości 16m można zwiedzić „plac budowy” na którym można się poczuć niczym na prawdziwej budowie, a tuż przed skarpą na głębokości 18m zwiedzamy „bazę paliwową”. Przed krawędzią urwiska na głębokości 18m mijamy stary rów odwadniający który ciągnie się wzdłuż krawędzi Toru płytkiego, a tuż za nim na głębokości 20m stary kopalniany wózek do transportowania urobku węglowego. Płynąc w prawą stronę od linki poręczowej biegnącej od śmigłowca do przepompowni, możemy po kilku minutach dotrzeć do małej ścianki położonej na głębokości 24m, na końcu której znajduje się stary rowerek wodny. Jeśli zaś na wysokości śmigłowca skręcimy w prawo jak prowadzi nas linka poręczowa, dotrzemy do jachtu położonego na 18m.
TOR GŁĘBOKI
Do toru głębokiego możemy dostać się, rozpoczynając nurkowanie z brzegu, lub bezpośrednio zanurzając się w toni na platformę na głębokości 18 lub 30m. Widoczność na tej głębokości sięgająca niemal 10 metrów, co pozwala nam zobaczyć to co znajduje się poniżej, a jest to niemal pionowa skarpa usłana głazami węglowymi, resztkami kopalnianego urobku i kamieniami. Na głębokości 27 metrach docieramy do skrzyżowania tras, ważne jest aby wybrać tę właściwą. Już po przepłynięciu kilku metrów osiągamy głębokości 30m, mijamy pierwsze betonowe płyty, głazy, plątaniny kabli, skrzynię wyładowaną sprzętem i powyginane metalowo drewniane elementy wyposażenia odkrywki. Po lewej stronie toru, linka poręczowa doprowadza nas do stosu ułożonych pionowo płyt betonowych, odchodzące od niej poręczówki prowadzą nas kolejno do skarpy lub do Zatopionego Lasu.
Odbijając w prawo znajdziemy również ciągnące się na sporej przestrzeni płyty betonowe, usłane z każdej strony tym czego opuszczający górnicy nie zabrali ze sobą. Są tam metalowe elementy maszyn, wyposażenia kopalnianego, zaś na końcu toru stoi platforma. Przejrzystości rzędu dziesięciu metrów pozwalają nam ujrzeć te przedmioty na długo zanim do nich dopłyniemy, a jasne dno i docierające światło słoneczne powoduje że latarka jest tutaj jedynie dodatkiem do wyposażenia. W drodze powrotnej możemy płynąć wzdłuż skarpy, pozwala nam to jeszcze raz ale tym razem z góry obejrzeć dokładnie ścianę po której opuszczaliśmy się w dół.
Główna lina poręczowa, jeśli tylko nie odbijemy z niej w żaden inny tor, skieruje nas na dużą głębokość gdzie dno powoli opada na głębokość niemal 50m. Również na tym etapie nurkowania do gł. 40m możemy zrezygnować ze sztucznego światła, przejrzystość wody, jasne dno i docierające światło słoneczne dostatecznie oświetla dno, stwarzając warunki jakich trudno szukać w jakimkolwiek innym polskim zbiorniku, co pozwala na adaptacje do wysokich ciśnień oraz zdobywanie głębin w komfortowych warunkach.
ZATOPIONY LAS
Wejść do wody możemy przy Torze Głównym. Lina poręczowa prowadzi nas całkiem w lewo na głębokości 5 metrów, po drodze mijamy stary kopalniany wózek do transportowania urobku węglowego, „las brunatnic” oraz niewielki wąwóz. Po przepłynięciu około siedemdziesięciu metrów docieramy do pierwszego drzewa, za nim wyłaniają się następne, jedne przy drugim. Ich bliskość wymusza na nas płynięcie jeden za drugim, wręcz prześlizgiwanie się między nimi uważając by nie zaczepić się o szeroko odstające gałęzie. Brak liści oraz rozrastająca się na drzewach sieć podwodnych roślin dodaje temu miejscu tajemniczości i mrocznego efektu, którego dopełniają „mieszkające” przy drzewach szczupaki. Grube i rozłożyste drzewa niemal sięgają tafli wody, więc las jest widoczny z jego powierzchni. Do zatopionego lasu możemy dotrzeć również z toru 20,30 oraz 40 metrowego, gdzie doprowadzą nas opisane linki poręczowe. Uwaga!!! Linka poręczowa wokoło lasu nie jest wyznacznikiem kierunku oraz trasy do przepłynięcia. Jest ona obrysem poza który nie powinniśmy wypływać. Cały urok zatopionego lasu mieści się w jego wnętrzu.
PRZEPOMPOWNIA
Jak sama nazwa mówi, była obiektem służącym do odpompowywania wody z kopalnianej odkrywki. Sam budynek górnicy zburzyli, wymontowując wcześniej potężne pompy. Budynek, widoczny na zdjęciu z działającej jeszcze okrywki, leży dziś rozwleczony na dnie na głębokości 35 – 45 m. Oporęczowany obiekt podzielony jest na Pętle oraz Tor Długi.
Rozpoczynając Pętle, natrafiamy na stare rury instalacji odwadniania odkrywki, następnie powycinane przez górników drzewa oraz zwoje lin stalowych z resztkami rur. Na drzewa natrafiamy praktycznie na całym obiekcie. Następnie poręczówka prowadzi nas przez zwoje gum od przenośników węgla i stosu płyt betonowych, do najciekawszego obiektu pętli jakim są potężne betonowe podstawy do słupów energetycznych. Kilkumetrowe betonowe kolosy ułożone bez ładu na dnie niczym falochrony w kształcie rozgwiazdy nad brzegiem Bałtyku, robią ogromne wrażenie. Leżące obok resztki słupów energetycznych wydają się być malutkie w porównaniu z nimi. Leżące dalej płyty i bloki betonowe doprowadzają nas do skrzyżowania z poręczówką prowadzącą na tor długi i głębokość 45 m lub w drogę powrotną.
Tor długi rozpoczynający się od kilka betonowych płyt doprowadza nas do potężnego bloku betonowego, który jest prawdopodobnie pozostałością po fundamentach przepompowni. Od tego momentu poręczówka prowadzi nas przez pozostałości zburzonego budynku. Po kilku ruchach płetw docieramy do ściany budynku, która majestatycznie wystaje z dna na wysokość kilku metrów. To od nich droga odbija w kierunku skarpy, pod którą nasze przyrządy pomiarowe wskazują magiczną cyfrę 45m. Odbijając od poręczówki, na obrzeżach znajdujemy pozostałości po kolejnym betonowym ogrodzeniu z nie zdjętą jeszcze stalową siatką.
Do przepompowni dotrzeć możemy z platformy na 30 metrach ( 4 minuty ) lub ze śmigłowca ( 5 minut). Na linkach poręczowych są umieszczone opisane tabliczki.
Obszar jest na tyle duży i nie zbadany, że ciągle odkrywamy coś nowego. Zapewne w przyszłości tor zostanie powiększony. Rewelacyjne widoczności rzędu 10 metrów, utrzymujące się niemal na stałe powodują że obiekt zwiedza się z wielką przyjemnością.
WRAK STATKU GÓRNIK
W dniu 18 lutego 2017 r. w wodach zbiornika Honoratka spoczął wrak statku Górnik. Stalowa jednostka mierząca 8 m długości oraz 3 m wysokości, została zbudowana w latach sześćdziesiątych.
W pierwszych latach eksploatacji statek pływał pod banderą Kopalni Węgla Brunatnego w Koninie, która była jego właścicielem. Statek służył głównie celom rekreacyjnym na pokładzie, którego nie raz grała kopalniana orkiestra. Ze względu na wiek statku nie ma wielu świadków, którzy mogliby nam przybliżyć dokładną historię jego działalności. W późniejszych latach został przebudowany a następnie trafił w ręce prywatne. Po latach żeglugi po okolicznych jeziorach łączących się z kanałem Warta – Gopło statek miał przejść gruntowny remont. Rozebrana na części jednostka czekała długie lata w lokalnym porcie do chwili , aż została wypatrzona przez ekipę z Bazy Honoratka.
Dzięki uporowi i wyobraźni kilku pozytywnie zakręconych osób, udało się przygotować i nadać mu nowe życie. Skrupulatnie przygotowana akcja transportu oraz samego zatopienia pozwoliła umieścić wrak na głębokości 10 m wzdłuż poręczówki prowadzącej do betonowej platformy na 30 m (odbicie w prawo z poręczówki prowadzącej do lasu). Wrak jest łatwy do opłynięcia, stoi na stępce dziobem skierowany w kierunku głębokości.
TOR 40m (KONTENER)
Na głębokości 40 metrów znajduje się niewielki uskok, przy której odchodzący górnicy zostawili kilka skarbów. Prowadzi do niej poręczówka z tablicą „Tor 40m” umieszczona na platformie betonowej na 30 metrach lub kierunek na kompasie 330° stopni. Na trasie pomiędzy platformą a skarpą, znajduje się stary wojskowy kontener, jego budowa oraz gabaryty imitują nurkowania wrakowe co daje możliwość trenowania nurkowań wrakowych. Po przepłynięcie toru na głębokości 40m lina poręczowa prowadzi nas w kierunku zatopionego lasu, jest to świetny sposób na wysycenie się połączone ze zwiedzaniem lasu.